Η ανάσα παγώνει.
Ο θρήνος απλώνει.
Δεν υπάρχουν λόγια.
Δεν υπάρχει λογική.
Φωτιά, συντρίμμια και θάνατος για έναν λαό
που διεκδικεί κράτος και γη εδώ και δεκάδες χρόνια.
Η απανθρωπιά περισσεύει για όλους τους “πολιτισμένους” που γίνονται θεατές σε αυτή την γενοκτονία.
Μια μάνα, με 9 παιδιά, μια παιδίατρος που δουλεύει στο νοσοκομείο της Παλαιστίνης και σώζει παιδιά, παραλαμβάνει τα 8 δικά της πλάσματα νεκρά από βομβαρδισμό που έγινε στην συνοικία της.
Ασύλληπτο, αδιανόητο εν έτει 2025 κι όμως αληθινό!!!
Θλίψη, θυμός, οργή, και μίσος αναβιώνουν θυμίζοντας, πολεμικές εποχές που νομίζουμε ότι έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Δεν έχουν περάσει όμως…
Ο πόνος για όλες τις μάνες του πλανήτη δεν πρέπει να είναι βουβός αλλά τόσο εκκωφαντικός, ώστε να μπεί σε διαστημική τροχιά!!
Με τις μάνες της Παλαιστίνης λοιπόν!!
