Τίποτα σαν το χωριό. Και τίποτα σαν τον Άτταλο.
Υπάρχουν μερικά μικρά πράγματα που ορίζουν την καρδιά ενός τόπου, μιας κοινότητας, μιας ζωής που μετριέται όχι σε χρήματα ή επιτυχίες, αλλά σε ανθρώπους, μνήμες και χαμόγελα. Στην ελληνική ύπαιθρο – και κατ’ επέκταση, στις καρδιές όσων κουβαλούν την επαρχία όπου κι αν βρεθούν – αυτά τα πράγματα είναι τρία: η εκκλησία, το καφενείο και το γήπεδο. Θρησκεία, καφές και… ματσάκι. Γιατί σαν τα χωριά και σαν τις Κυριακές, δεν έχει.
Κι αν όλα αυτά έμοιαζαν άλλοτε μακρινά, νοσταλγικά ή ξεχασμένα, μια Πέμπτη στη Νέα Φιλαδέλφεια – εκεί όπου οι γειτονιές θυμίζουν ακόμα λουλουδιασμένες αυλές – αποδείχθηκε πως τίποτα δεν χάνεται όταν υπάρχει καρδιά. Όταν υπάρχει η παρέα του Αττάλου.
⚽ Ο αγώνας ανάμεσα στους Επίλεκτους του Αττάλου και τους Παλαίμαχους Νέας Φιλαδέλφειας ήταν απλώς το πρόσχημα. Γιατί όλοι ξέρουμε πια: το ποδόσφαιρο είναι η γλώσσα, όχι το νόημα. Το νόημα είναι αλλού. Στα σφιχτά αγκαλιάσματα πριν τη σέντρα, στις φωνές από τον πάγκο, στα γέλια στα αποδυτήρια. Και μετά… στο πλάι της ψησταριάς. Εκεί που η αλληλεγγύη σερβίρεται σε πίτες με απ’ όλα και ξεπλένεται με μπύρες παγωμένες, με ήχους κουβέντας και παλιών ιστοριών.
Για την ιστορία, το σκορ έγραψε 8-8 – μα ποιος μετράει όταν η χαρά είναι απεριόριστη; Όταν η εικόνα θυμίζει σκηνή από τη σειρά του ERTFLIX Village United για την επαρχία και την μπάλα, με τις κοιλίτσες να μπαίνουν πιο εύκολα από τα γκολ, και τα πρώτα βοηθητικά υλικά να μην είναι επίδεσμοι αλλά… καλαμάκια και μπύρες!
Το παρόν έδωσαν και οι άνθρωποι που κρατούν τον Άτταλο ζωντανό μέρα με τη μέρα: ο πρόεδρος Γιάννης Τζέλης, ο αντιπρόεδρος Βασίλης Γεωργιάδης, τα μέλη του Δ.Σ. Σπύρος Ταχίρι, Σταύρος Κάκος, Θοδωρής Καιπάνος, ο προπονητής της ανδρικής ομάδας Γιώργος Λιάπης, ο γενικός αρχηγός Δημήτρης Ρούσσος, όλοι οι προπονητές της Ακαδημίας – Χασάπης, Πανακής, Χριστοδούλου, Βερβέρης, Πατσός – και φυσικά ο αεικίνητος φυσικοθεραπευτής Γιάννης Φλούδας.
Απέναντί τους, παλαίμαχοι-θρύλοι της πόλης. Εμβληματικές φιγούρες όπως ο Φώντας Μπούσους, ο Χρήστος Κοπελούσος, ο Χρήστος Νταϊφάς, ο Γιώργος Κουβέλης, ο Βασίλης Χριστοφέλης, ο Γιώργος Πλεξίδας, ο Γρηγόρης Ροπόκης, ο Γιάννης Ιντζεγιάν, ο Χρήστος Αγγελόπουλος και τόσοι ακόμη – “παιδιά” ακόμα, γιατί έτσι μένεις όταν αγαπάς το ποδόσφαιρο. Παρόν ο δήμαρχος Γ. Τομπούλογλου κ.α.
Ανάμεσα σε τσίκνες, γέλια και φωνές, μέσα στην όμορφη βαβούρα της ανθρώπινης ζεστασιάς, όλοι συμφωνούσαν σε κάτι βαθύτερο και ουσιαστικότερο: η Νέα Φιλαδέλφεια έχει ανάγκη από ένα κανονικό ποδοσφαιρικό γήπεδο. Έναν χώρο αντάξιο της ιστορίας της, της αγάπης της για το άθλημα και της ζωντανής της κοινότητας. Ένα γήπεδο που δεν θα στεγάσει μόνο μπάλες και γκολ, αλλά φιλίες, όνειρα και νέες γενιές.
Η Διοίκηση του συλλόγου ευχαρίστησε τους παλαίμαχους για τη διαχρονική στήριξη και τους ευχήθηκε υγεία και διάρκεια στο να κάνουν αυτό που τόσο αγαπούν. Γιατί όταν υπάρχει αγάπη για το παιχνίδι, σεβασμός για το παρελθόν και προσφορά στο παρόν, το μέλλον είναι ήδη εδώ.
Και λέγεται Άτταλος.
Ομάδα. Παρέα. Οικογένεια.
