Golden Μπόι – Ο κατεργάρης
Θυμάσαι την παλιά ελληνική ταινία «Ο Κατεργάρης»; Ο αείμνηστος Γιάννης Μιχαλόπουλος λέει στον άλλο αείμνηστο, το Χρόνη Εξαρχάκο: υποφέρω κύριε Βαρνή. Κι έχω ευθύνας. Εσείς έρχεστε στην εργασία σας, παίρνετε το μισθουλάκο σας βρέξει χιονίσει και δε δίνετε δεκάρα. Εμείς όμως οι μεγάλοι, μπορεί να παίρνουμε τριακοσίας ως τετρακοσίας χιλιάδας δραχμάς το μήνα, αλλά υποφέρωμεν. Ταλαιπωρούμεθα! Εσείς μπορείτε να χάσετε τη θέση σας κι αν τη χάσετε να βρείτε κάποια άλλη διότι ένας μικρός μισθουλάκος εύκολα βρίσκεται. Αλλά όταν χάσουμε τη θέση μας εμείς, σας ερωτώ ΠΟΥ θα βρούμε τετρακοσίας χιλιάδας δραχμάς το μήνα;
Η ελληνική παραδοσιακή πραγματικότητα, τόσο σκληρή, τόσο ωμή όσο κι η αλήθεια. Όμως, ο Μιχαλόπουλος με «τας τετρακοσίας χιλιάδας» και ο Εξαρχάκος με το «μισθουλάκο», με κάτι ψιλά δηλαδή, συμψηφιζόμενοι και συναθροιζόμενοι, στοιχειοθετούν έναν από τους σημαντικότερους οικονομικούς δείκτες. Το κατά κεφαλήν εισόδημα!
Σύμφωνα με την οικονομική επιστήμη το κατά κεφαλήν εισόδημα δεν είναι τίποτα άλλο από το ΑΕΠ, δηλαδή το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν μιας χώρας ή «ο τζίρος» επί το λαϊκότερον, διαιρούμενο με το σύνολο του πληθυσμού της.
Στην περίπτωσή μας, ο Μιχαλόπουλος και ο Εξαρχάκος έχουν καταφέρει να διαθέτουν κατά κεφαλήν εισόδημα 200.000 δραχμές και κάτι ψιλά. Πλέον και ο Μιχαλόπουλος και ο Εξαρχάκος μπορούν να πανηγυρίσουν για την τεράστια αυτή επιτυχία. Τέρμα η κατά κεφαλήν φτώχεια. Χειροκρότημα παρακαλώ!
Αυτή μάλιστα! Είναι μια τεράστια επιτυχία! Αυτή είναι και η μόνη σωστή οδός. Να μεγαλώσει η πίτα. Μην ακούς αυτούς που θέλουν να μοιραστεί η πίτα δίκαια πριν μεγαλώσει. Αυτοί είναι λαϊκιστές. Το θέμα είναι να μεγαλώσει η πίτα. Άλλο τώρα αν δε τρως από αυτή. Αυτό γίνεται γιατί είσαι της χαμηλής υποστάθμης. Ας πρόσεχες αχαΐρευτε και έλληνα τεμπέλη. Κι άλλο θέμα το να μη σε μέλλει κι αν καεί. Αυτό γίνεται γιατί δεν είσαι πατριώτης βρε… και άλαλα τα χείλη των ασεβών!
Ετούτα όμως είναι ζητήματα κοινωνικά, που φέρουν την προσωπική ευθύνη του καθένα μας. Δεν είναι ζητήματα με τα οποία καλούνται να ασχοληθούν βαρυσήμαντα υπουργεία όπως αυτό της ανάπτυξης. Κι όχι τυχαίας ανάπτυξης. Ανάπτυξης της πίτας. Κι όχι τυχαίας πίτας. «Πίτας με τζίρο απ’ όλα» λέμε! Κι όχι μόνο ανάπτυξης αλλά και επενδύσεων. Που θα φέρει τους επενδυτές ντε! Που τους φέρνει από τόσο μακριά που ακόμα έρχονται. Μόνο λίγη ακόμα υπομονή παιδιά, να πετύχουμε την επενδυτική βαθμίδα, με το άγγιγμα του Μίδα. Και μετά, έ ρε, μετά θα γίνει εδώ ο παράδεισος των επενδυτών!
Εδώ που τα λέμε, ποτέ δε κατάλαβα γιατί λέγονται επενδυτές κι όχι επενδύτες. Αφού από το ρήμα «δύω» βγαίνει η λέξη «δύτης» γιατί από το «επενδύω» να μη βγαίνει η λέξη «επενδύτης»; Ίσως γιατί θα παρέπεμπε στο ΕΠΕΝ + δύτης, δηλαδή ο βουτηγμένος στην ΕΠΕΝ, που θα παρέπεμπε όμως με τη σειρά του και σε άλλα υπουργεία όπως πχ σε αυτά της αγροτικής ανάπτυξης, των εσωτερικών, από κοντά και της υγείας. Που ηγούνται σύγχρονοι ιεροφάντες της δημοκρατίας μας. Τα χρυσά παλικάρια μας με το λαμπρό ανάστημα. Golden μπόι. Το απαύγασμα του λαού μας. Το χρυσαπαύγασμα του έθνους επί τω έργω. Έργα και ημέρες διχόνοιας όπως στο ποίημα του Ησίοδου τρομάρα μας. Έργα και Ημέρες!
Και ημέρες που περνούν αργά αλλά σταθερά. 16 και σήμερα…
