Εκεί ψηλά που ξεκουράζονται τα περιστέρια, να ´σου και το περίεργο..
Δεν είναι καινούργιο λένε. Έθιμο λένε..
Shoefiti το είπαν. Στην Αμερική και όχι μόνο.
Και διαβάζοντας, φαίνεται πως ο καθένας μπορεί να ερμηνεύσει το φαινόμενο, σύμφωνα με τις δικές του φαντασιώσεις, ψυχώσεις ή θεωρίες.
Κάποιοι το εντάσσουν στο street art, κάτι σαν τα graffiti.
Άλλοι λένε πως το κρέμασμα των παπουτσιών στα ηλεκτροφόρα καλώδια δηλώνει την παρακμή ενός αστικού τοπίου, την εγκατάλειψη αφού τα παπούτσια είναι προορισμένα να μας προστατεύουν από το έδαφος.
Άλλοι πάλι, πως είναι τα «επινίκια» ενός μπούλινγκ μεταξύ συμμαθητών. Σε ξε-παπουτσώνουν οι έφηβοι ισχυροί, σου κρεμάνε τα παπούτσια και σε αναγκάζουν να περπατήσεις ξυπόλυτος.
Σαν σημάδι απελευθέρωσης δηλώνεται πάλι από στρατιώτες που τέλειωσαν τη θητεία τους αλλά και από παρθένους μετά από την πρώτη σεξουαλική επαφή τους.
Στα περίεργα μέρη της εγκληματικότητας, το φαινόμενο ερμηνεύεται ως σημάδι «ελέγχου» της περιοχής ή ακόμη και σαν προειδοποίηση προς την αστυνομία να μη πλησιάζει.
Άλλοι πάλι κρεμάνε τα παπούτσια τους όταν φεύγουν οριστικά από ένα τόπο για να θυμούνται ή να τους θυμούνται.
Σε κάθε περίπτωση το γεγονός αυτής της ανθρώπινης παρέμβασης που παρατηρήθηκε από το 1970, έχει έρθει και στη χώρα μας και σήμερα παρατηρήθηκε και στη πόλη μας.
Ο καθένας είναι ελεύθερος να ερμηνεύσει το φαινόμενο συνωμοσιολογικά, εικαστικά, πολιτικά ή ακόμη και ως μιμητική πράξη.
Όπου κι αν οδηγηθεί η μύχια σκέψη του καθένα, σίγουρο είναι πως δεν θα επιβεβαιωθεί ποτέ.
Πρακτικά μιλώντας, παραμένει όμως η απορία πως και πότε κρεμάστηκαν.. Τόσο ψηλά..
