Η Νέα Φιλαδέλφεια σήμερα μοιάζει πιο ήσυχη. Όχι απλώς επειδή έφυγε ένας γνώριμος ήχος από τους δρόμους της, αλλά γιατί χάθηκε μια ανθρώπινη παρουσία που, με τον τρόπο της, συμμετείχε ενεργά στη ζωή της πόλης. Ο αιφνίδιος θάνατος του Παναγιώτη Παπακάκη, του Τάκη με τη φυσαρμόνικα, άφησε πίσω του ένα κενό που δύσκολα περιγράφεται.
Ο Τάκης δεν ήταν απλώς μια φιγούρα του δρόμου. Ήταν ένας άνθρωπος με καθαρή άποψη. Είχε γνώμη για όλα: για την κεντρική πολιτική σκηνή, για τις εξελίξεις στη χώρα, αλλά και –κυρίως– για τα τοπικά ζητήματα, τα πρόσωπα της διοίκησης και της αντιπολίτευσης, τις αποφάσεις που επηρέαζαν τη Νέα Φιλαδέλφεια. Δεν μιλούσε από έδρα, ούτε διεκδικούσε ρόλους. Μιλούσε από τον δρόμο, από την καθημερινότητα, με αυθορμητισμό, ειλικρίνεια και συχνά με αιχμηρό λόγο. Και γι’ αυτό τον άκουγαν.
Μετά τον Πέτρο, τον Τσιβιτσιλή, ο Τάκης αποτέλεσε σύμβολο της πόλης. Ένα ζωντανό σημείο αναφοράς. Δεν υπάρχει σχεδόν άνθρωπος στη Νέα Φιλαδέλφεια που να μην τον γνώριζε, ούτε γωνιά που να μην περπάτησε. Με τη φυσαρμόνικά του –ακόμα κι αν οι νότες της δεν ήταν πάντα «σωστές»– η παρουσία του ήταν μια ολοκληρωμένη συγχορδία: ανθρώπινη, αυθεντική, αληθινή.
Αγαπήθηκε από τους κατοίκους, στηρίχθηκε από τα μαγαζιά, έγινε κομμάτι της καθημερινής ρουτίνας. Ένας καφές, ένα πιάτο φαγητό, μια κουβέντα, ένα χαμόγελο. Όχι από λύπηση, αλλά από αναγνώριση. Γιατί όλοι ήξεραν πως δεν ήταν «ένας ασήμαντος», ούτε «ο τρελός του χωριού». Ήταν ένας δικός μας άνθρωπος, με πληγές, αλλά και με ψυχή που ένωνε.
Δεν είναι τυχαίο ότι η απώλειά του συγκίνησε τους πάντες, από κάθε χώρο. Σε στιγμές σαν κι αυτή φαίνεται πως, παρά τις διαφωνίες μας, δεν χάσαμε την ανθρωπιά μας. Ο Τάκης κατάφερε να ενώσει μια πόλη.
Οι δρόμοι θα είναι πια πιο σιωπηλοί. Όμως η μνήμη του θα μείνει ζωντανή στη λαογραφική και κοινωνική ιστορία της Νέας Φιλαδέλφειας.
Καλό ταξίδι, Τάκη. Η πόλη δεν θα σε ξεχάσει.
- Η φωτογραφία είναι από ανάρτηση του Kostas Kakatsos στο facebook
