
Μετά τη χρυσόσκονη του προγράμματος «Μαριέττα Γιαννάκου» στη Νέα Φιλαδέλφεια, ας δούμε τι πραγματικά συμβαίνει
Το πρόγραμμα συντήρησης και αναβάθμισης σχολικών κτιρίων «Μαριέττα Γιαννάκου» παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση ως μια μεγάλη παρέμβαση με στόχο τη βελτίωση της σχολικής στέγης. Ωστόσο, τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι η κλίμακά του είναι αρκετά περιορισμένη σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες.
Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που συγκεντρώσαμε για το σχολικό έτος 2022-23 λειτουργούν στη χώρα 12.520 σχολικές μονάδες. Αν θεωρήσουμε ότι ο αριθμός αυτός προσεγγίζει και τα σχολικά κτίρια, τότε η επισκευή 430 σχολικών κτιρίων αντιστοιχεί μόλις στο 3,4% του συνόλου. Το ποσοστό αυτό αναδεικνύει ότι, παρά τη θετική συμβολή του, το πρόγραμμα καλύπτει ένα πολύ μικρό μέρος των αναγκών.(επισυνάπτεται σχετικός πίνακας)
Επιπλέον, αν και το πρόγραμμα είχε εξαγγελθεί με συνολικό προϋπολογισμό 350 εκατ. ευρώ, στην πράξη υλοποιήθηκε μόνο το σκέλος των 100 εκατ. ευρώ που προήλθαν από τη δωρεά της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών (ΕΕΤ). Η υλοποίηση έγινε από τέσσερις εργολάβους, που ορίστηκαν μέσω της ΚΤΥΠ Α.Ε., δηλαδή χωρίς διαγωνισμό, γεγονός που περιορίζει τον ανταγωνισμό και εγείρει ερωτήματα για την νομιμότητα της διαδικασίας μια που και οι συμβάσεις με τους εργολάβους και η διαχείριση των κονδυλίων έγινε από την δωρεοδόχο ΕΕΤ και όχι από την ΚΤΥΠ ΑΕ που ήταν ο δωρολήπτης δημόσιος φορέας.
Η είσοδος των τραπεζών στα σχολεία σε όλο της το μεγαλείο.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι, παρά τις επίσημες ανακοινώσεις περί ολοκλήρωσης της τρέχουσας φάσης, σε σχολεία, όπως το 4ο Δημοτικό Νέας Φιλαδέλφειας, φαίνεται να παραμένουν εκκρεμότητες, όπως κατέγραψαν πρόσφατα και κάτοικοι της περιοχής.
Στους πανηγυρισμούς για το πρόγραμμα συμμετείχε τόσο ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και η δημοτική διοίκηση του Γιάννη Τομπούλογλου με διπλή κοινή μάλιστα παρουσία στο 8ο δημοτικό σχολείο Ν. Φιλαδέλφειας. Ωστόσο, αν εξεταστούν τα παρατιθέμενα στοιχεία, γίνεται σαφές ότι πρόκειται περισσότερο για μια μερική και αποσπασματική παρέμβαση, παρά για μια συνολική πολιτική αντιμετώπισης των προβλημάτων της σχολικής στέγης.
Η ουσία είναι ότι το «Μαριέττα Γιαννάκου» συνιστά μια περιορισμένη πρωτοβουλία, η οποία δεν έχει χρηματοδοτηθεί ακόμα από το Π,Δ,Ε και απέχει αρκετά από τις πραγματικές ανάγκες των χιλιάδων σχολικών κτιρίων της χώρας.