Το Καλλιμάρμαρο γέμισε από κόσμο που παραβρέθηκε για να τιμήσει τα θύματα του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, σε μια συναισθηματικά φορτισμένη συναυλία μνήμης. Ο Σύλλογος Συγγενών «Τέμπη 2023» διοργάνωσε αυτήν την εκδήλωση ως φόρο τιμής στους 57 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στο δυστύχημα. Στη σκηνή του Καλλιμάρμαρου ανέβηκαν μερικοί από τους πιο γνωστούς καλλιτέχνες, (με σειρά εμφάνισης) οι: Λουδοβίκος των Ανωγείων, Κοινοί Θνητοί, Δημήτρης Μυστακίδης, Φοίβος Δεληβοριάς, Τάνια Τσανακλίδου, Σωκράτης Μάλαμας, Ιουλία Καραπατάκη, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Μάρθα Φριντζήλα, Γιάννης Λίταινας, Αλέξανδρος Κτιστάκης προσφέροντας ένα μουσικό ταξίδι μνήμης και συγκίνησης.
Η συναυλία δεν ήταν μόνο για τους παρευρισκόμενους στο στάδιο, καθώς χιλιάδες πολίτες από όλη την Ελλάδα την παρακολούθησαν και διαδικτυακά μέσω της πλατφόρμας estage.gr, συμμετέχοντας έτσι στην κοινή θλίψη και τιμώντας τα θύματα της τραγωδίας. Πολλοί συμπολίτες και συμπολίτισσες παρακολούθησαν την συναυλία και ανέβασαν ζωντανά στιγμιότυπα και φωτογραφίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Το τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά στη συναυλία για τα θύματα των Τεμπών άγγιξε τις καρδιές του κοινού, λειτουργώντας ως βαθύ μήνυμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης προς τις οικογένειες που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Η συγκινητική ερμηνεία του Δεληβοριά, γεμάτη συναισθηματική φόρτιση, αναφέρθηκε στην απώλεια και τη θλίψη, αλλά παράλληλα έστειλε μήνυμα ενότητας και συμπαράστασης.
Η μουσική του και οι στίχοι του εκφράζουν το συλλογικό πένθος, αλλά και την ελπίδα για δικαιοσύνη και μνήμη, κάνοντας την παρουσία του ένα ιδιαίτερο και δυνατό σημείο της βραδιάς. Το τραγούδι του θα παραμείνει στη μνήμη ως σύμβολο αλληλεγγύης προς τους γονείς και τις οικογένειες που υποφέρουν.
Οι στίχοι του τραγουδιού για τα Τέμπη:
Που είσαι τώρα φως μου
Ήτανε γραμμένο
Νά’μαι εδώ για πάντα
Να σε περιμένω
Όσο κι αν κρατήσει
Να μην το ξεχάσεις
Όταν φτάσεις πάρε
Πάρε όταν φτάσεις
Θα το γράψει ο τοίχος
Θα το γράψει ο βράχος
Πως δεν ήταν μόνο
Ενός ανθρώπου λάθος
Θα το πει η σημύδα
Θα το πει κι ο κέδρος
Πως εδώ σκοτώνει
Όπου βρει το κέρδος
Θα το πει η λεβάντα
Θα το πει η μυρσίνη
Πως κυλάει στα μάτια
Η δικαιοσύνη
Μάτια του παιδιού μου
Που δεν θα φιλήσω
Δεν υπάρχει τρόπος πια
Να σταματήσω
Μέχρι να’ρθει ο πήχυς
Και το χαλινάρι
Μέχρι να’ρθει η Νέμεσις
Και να τους πάρει
Αν δεν βρω το τέρμα
Δεν θα ησυχάσω
Δεν θα σταματήσω
Δεν θα ξαποστάσω
Δεν θα κάνω πίσω
Και δεν θα ξεχάσω
Θα σε πάρω εγώ
Παιδάκι μου όταν φτάσω.
