της Μαίρης Μαργαριτοπούλου*
Αυτό θα πω και τίποτα άλλο..
Στέλνουνε που λέτε όλες οι χώρες της Ευρώπης τους εκπροσώπους των κομμάτων τους στο Ευρωκοινοβούλιο.
Αλλά όπως λέει η παροιμία, αλλιώς εδώ τα ήξερες κι αλλιώς εκεί τα βρήκες. Αφού οι πολιτικοί σχηματισμοί κάθε χώρας δεν αντιστοιχούν απαραίτητα στις Ομάδες όπως αυτές έχουν καθιερωθεί στο Ευρωκοινοβούλιο. Οι ομάδες στο Ευρωκοινοβούλιο συντίθενται από εκπροσώπους των χώρων με ενιαία αντίληψη, βούληση και δυνατότητα που αυτές έχουν, μέσα από συνεργασίες και συνέργειες προκειμένου να συνδιαμορφώνουν και να προωθούν τις Ευρωπαϊκές πολιτικές, τα αιτήματα των Ευρωπαίων πολιτών, να αναδεικνύουν τις στρεβλώσεις κάθε μέλους ή τις αποκλίσεις από τα κεκτημένα της Ένωσης κλπ.
Επομένως, η επιλογή, που όσον ούπω θα κληθούμε να να κάνουμε, δεν αφορά τα ντόπια δημοσκοπικά ευρήματα ούτε τα ποσοστά των κομμάτων. Οι ευρωεκλογές δεν είναι χωρικές δημοσκοπήσεις που πληρώνονται από την Ευρώπη.
Και σίγουρα δεν είναι ψήφος διαμαρτυρίας.
Είναι η δύναμη που θα εκχωρηθεί από τους πολίτες της Ένωσης στις συγκεκριμένες και σχηματοποιημένες πολιτικές ομάδες. Χαρακτηριστικά π.χ. Το ΚΚΕ, ή η Πλεύση ή η Μέρα δεν ανήκουν σε καμμία πολιτική ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο. Δεν έχουν επομένως δυνατότητα συνδιαμόρφωσης και συνεργασιών για ενιαία παραγωγή πολιτικής και νομοθετική πρόταση. Πατάνε μόνο το πράσινο ή το κόκκινο κουμπάκι κατά την ψηφοφορία και καταθέτουν μια δίλεπτη τοποθέτηση. Έτσι, η ψήφος διαμαρτυρίας, ή η ψήφος σε ανένταχτα πολιτικά κόμματα στις Ομάδες του Κοινοβουλίου, ή η άρνηση της κάλπης τελειώνουν την Κυριακή το βράδυ. Μια τέτοια επιλογή, δεν δημιουργεί κανένα αποτέλεσμα.
Αντίθετα, οι μισθοί,τα δικαιώματα, το πρόβλημα στέγης, η ανεργία,το δημογραφικό,το περιβάλλον, το κράτος δικαίου, η εξάλειψη της φτώχειας, η μεταναστευτική πολιτική με αλληλεγγύη,
κλπ, που αφορούν το 80% των πολιτικών που υλοποιούνται και στη χώρα μας και είναι το σοβαρό επίδικο των επερχόμενων ευρωεκλογών, απαιτούν να στηριχτούν σχηματοποιημένες πολιτικές ομάδες και να πλαισιωθούν από ανθρώπους που το λέει η συνείδησή τους.
Και εκεί στις πολυσυζητημένες Βρυξέλλες, στο εργοστάσιο παραγωγής του ενιαίου «ευρωπαϊκού τρόπου ζωής» όπως αντιπαραθετικά με τον κόσμο μας έβαλε ο κος Μαργαρίτης Σχοινάς, προωθούνται οι πολιτικές επιλογές για το καλό ή το κακό του καθένα μας από τις πολιτικές ομάδες. Και σύμφωνα με τα δημοσκοπικά ευρήματα της ευρωπαϊκής πορείας, που ρέπει προς τη μαυρίλα του φασισμού, λέω πως η Ελλάδα, ως θύμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της Ευρώπης, μπορεί και πρέπει να κάνει την ανατροπή.
Συντεταγμένα, αποδεδειγμένα, σοβαρά, επιστημονικά και με ευαισθησία. Και στη τούρτα της Ευρώπης, το κομμάτι μας δικαιούται να είναι μεγάλο. Διαδώστε το!
#Left λοιπόν και Progressive Alliances.