Πέθανε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε ηλικία 81 ετών. Ο πολιτικός του CDU πέθανε τα ξημερώματα της Τετάρτης. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε (Wolfgang Schäuble) γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1942. Ήταν Γερμανός πολιτικός της κεντροδεξιάς Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) και Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας (Bundestag). Ήταν μέλος του Κοινοβουλίου για περισσότερα από 50 χρόνια, από το 1972.
Από το 1984 μέχρι το 1991 ήταν υπουργός της Κυβέρνησης του Χέλμουτ Κολ, αρχικά ως Ομοσπονδιακός Υπουργός Ειδικών Υποθέσεων και Αρχηγός της Καγκελαρίας κι έπειτα ως ομοσπονδιακός υπουργός Εσωτερικών.
Τον Οκτώβριο 1990, ο Β. Σόιμπλε είχε δεχθεί πυροβολισμό από άνδρα κατά τη διάρκεια προεκλογικής συγκέντρωσης, με αποτέλεσμα έκτοτε να κυκλοφορεί με αναπηρικό αμαξίδιο.
Από το 1991 έως το 2000, ήταν αρχηγός της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης στο κοινοβούλιο και από το 1998 έως το 2000 ήταν αρχηγός του κόμματος της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης.
Διετέλεσε και πάλι υπουργός Εσωτερικών κατά την πρώτη θητεία της Μέρκελ (2005 – 2009), ενώ στη συνέχεια για οκτώ χρόνια ήταν ομοσπονδιακός υπουργός Οικονομικών στη δεύτερη και τρίτη κυβέρνηση της Άνγκελα Μέρκελ.
Κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη, ο Σόιμπλε υπήρξε κορυφαίος υποστηρικτής της λιτότητας και αρχιτέκτονας των μνημονίων που πλήρωσε ακριβά ο ελληνικός λαός. Η επιμονή του Σόιμπλε στις πολιτικές λιτότητας συρρίκνωσαν την ελληνική οικονομία κατά 25%, ως απάντηση στην κρίση χρέους στην Ελλάδα. Παρουσίασε μάλιστα από το 2014 την πολιτική λύση των προβλημάτων με το Grexit αλλά και ως ως απειλή έναντι και άλλων ευρωπαϊκών χωρών με προβλήματα χρέους.
Αμετανόητος
Ο Γερμανός πολιτικός ερωτηθείς από τα ΝΕΑ τπ 2022 για την έξοδο της Ελλάδας από την ενισχυμένη επιτήρηση της Κομισιόν είχε σχολιάσει:
«Δεν συμμερίζομαι την ευφορία σας. Η κρίση δεν ξεπεράστηκε τελεσίδικα – κυρίως υπό το φως και των επίκαιρων συνθηκών. Αλλά εκείνο που ισχύει είναι: Η Ελλάδα πέτυχε πολλά. Και αυτό δείχνει ότι η δουλειά που έγινε δεν πήγε χαμένη. Χρειάστηκε να απαιτήσουμε πολλά από την Ελλάδα, αλλά πρωτίστως η Ελλάδα χρειάστηκε να απαιτήσει πολλά από τον εαυτό της. Το αντίτιμο για την εσωτερική υποτίμηση, την οποία έπρεπε να υποστεί η Ελλάδα, είναι πολύ βαρύ για τους Έλληνες πολίτες. Αλλά αυτή ήταν μία απόφαση των Ελλήνων και όχι άλλων Ευρωπαίων».
