Το χρονικό για τις ημέρες της Κατάληψης της Νομικής Σχολής και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου έκαναν δυο από τους πρωταγωνιστές εκείνων των ημερών στην πόλη μας, την Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2023 για τα 50 χρόνια ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
Ο Παύλος Αντωνόπουλος και η Ναντια Βαλαβάνη, προσκεκλημένοι από την Λαϊκή Συνέλευση Ν.Φ-Ν.Χ και το Κοινωνικό Ιατρείο – Φαρμακείο, ανέλυσαν τις κοινωνικές,οικονομικές και εκπαιδευτικές συνθήκες στην Ελλάδα, πριν και κατά την περίοδο της χούντας, καθώς και τις εκρηκτικές εξεγέρσεις στην Ευρώπη. Αναφέρθηκαν στις συνθήκες φοίτησης υπό το άγρυπνο βλέμμα της Ασφάλειας, στην αδυναμία ελεύθερης έκφρασης και διανόησης, στα φοιτητικά αιτήματα. Αναφέρθηκαν στην έκρηξη της ανεργίας, το καθεστώς τρομοκρατίας και τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων μετά τον εμφύλιο πόλεμο και τα ακριβά εξέταστρα και δίδακτρα των φοιτητών, τα οποία απέκλειαν τα παιδιά της εργατικής τάξης να σπουδάσουν.
Το 1964 ο Παπανούτσος έκανε μια εξαιρετική μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση με δωρεάν Παιδεία και Πανεπιστήμια. Ωστόσο η χούντα κατήργησε όλες τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις του Παπανούτσου στα Πανεπιστήμια.
Η πρώτη φοιτητική αντίδραση ξεκίνησε με αίτημα για εκλογές σε κάποιες Σχολές και αξίζει να αναφέρουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την διήγηση του Αντωνόπουλου.
« Το 1969-70, ξεκίνησε η παραγωγική διαδικασία διανόησης σε σπίτια. Ζητήθηκαν φοιτητικές εκλογές στις Σχολές, και τότε ο Παπαδόπουλος έκανε προσπάθεια φιλελευθεροποίησης. Πήγαμε το πρωί στη Φυσικομαθηματική να ψηφίσουμε και δεν υπήρχε κάλπη. Όμως, το απόγευμα βρήκαμε την κάλπη γεμάτη, όχι από τους φοιτητές φυσικά. Όσο για το ψηφοδέλτιο, δεν υπήρχε. Ποιος θα έβαζε το όνομά του;»
« Το 1971, τα κόμματα δεν είχαν τη συγκρότηση και την οργάνωση για Λαϊκή εξουσία. Τα στρατόπεδα ήταν γεμάτα εξόριστους.Οι φοιτητές με την ίδρυση της Αντι-ΕΦΕΕ, κατάλαβαν ότι κάθε κατάκτηση έπρεπε να γίνει με άλλο τρόπο.»
«Στην πρώτη κατάληψη της Νομικής στις 21/2/73, μέσα σε δυο-τρεις ώρες , η Σχολή γέμισε με 4.000- 5000 φοιτητές. Εκεί ακούστηκε για πρώτη φορά το « Δε σε θέλει ο λαός, Πάρ´ τη Δέσποινα και Μπρος».
« Όταν ήρθε ο Παττακός, ένας φοιτητής τον ρώτησε : Μπορείτε να τετραγωνίσετε τον κύκλο; Και εκείνος απάντησε : Μπορώ να σου Κυκλώσω το τετράγωνο σε πέντε λεπτά».
« Στις 20/3/73 κάναμε νέα προσπάθεια κατάληψης. Η Αστυνομία ήταν υποψιασμένη και έτοιμη. Αντλίες, οδοφράγματα,Γκλομπ. Πολύ ξύλο. Πολύς φόβος. Εκεί καταλάβαμε πως: ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΓΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ. Όταν αγωνίζεσαι, δεν σταματάς και για τη συνείδηση του κόσμου».
« Τον Οχτώβρη, ξαναζητήθηκαν εκλογές. Στις 14/11 συνεδριάσαμε στη Νομική μαζί με τη Φυσικομαθηματική και 300 φοιτητές αποφασίσαμε ομόφωνα την μετάβαση στο Πολυτεχνείο όπου υπήρχαν επεισόδια και κατάληψη του … σε μια αυθόρμητη διαδικασία.»
« Οι δρόμοι άρχισαν να γεμίζουν από την Ομόνοια μέχρι το Πεδίο του Άρεως. Ήρθαν μαζί μας οι Μεγαρίτες, που η χούντα τους έπαιρνε τα κτήματα με το Έτσι Θέλω. Ήρθαν εργάτες, μαθητές.»
« Πριν τα τανκς, η χούντα έφερε τα ΡΕΟ με λοκατζήδες ξαπλωμένους στο δρόμο και τα όπλα παρατεταμένα στον κόσμο. Τότε έγινε κάτι μαγικό. Οι κοπέλες τους πλησίαζαν και τους τραβούσαν τα ρούχα… Αυτοί δεν μας πείραξαν»
« Μετά τα τανκς, που τρέχαμε να από δω κι από κει, κάποιοι πήγαμε στην Ομόνοια να πάρουμε το τρένο. Εκεί έγινε το δεύτερο μαγικό. Το τρένο ήταν γεμάτο με κόσμο και εργάτες που τραγουδούσαν Το Γελαστό Παιδί».
Η Χούντα είχε απονομιμοποιηθεί.
