Μιλώντας για τις γενιές των νεολαίων που πέρασαν από τις Πλατείες, θαυμάζουμε τους εκδρομείς του 60´ στο περίφημο στιχουργικά τραγούδι του Σαββόπουλου. Με συμπεριφορές ανατροπής του καθεστώτος με τα Ιουλιανά και τη χούντα, οι νεολαίοι με αίμα και φωτιές δηλώνουν « εκτός» ενός παραδομένου κόσμου.
Κι ύστερα, η νεολαία της μεταπολίτευσης, πρόθυμη και ακηδεμόνευτη, γεμίζει τις Πλατείες με νόημα. Δίψα για γνώση, διαλεκτική για την τέχνη, και κάθε τι άπιαστο. Με συνθήματα, διεκδικήσεις, ατέλειωτους νυχτερινούς διαλόγους και αναλύσεις, γεμίζουν τις Πλατείες οι νεογέννητοι της Δημοκρατίας.
Σλόγκαν μετά, το «Παμ´ Πλατεία» του Λαζόπουλου, έκανε την πιο σύντομη και καυστική αναφορά στα πλουσιόπαιδα του μπαμπά για την συνάθροισή τους στα καφέ της Πλατείας Κολωνακίου. Έδινε το στίγμα της ράθυμης και απρόθυμης στάσης ζωής απέναντι στα λυμένα προβλήματα κατά την επίπλαστη οικονομική ευμάρεια του 90’. Σε μια φράση ο Λαζόπουλος συμπύκνωσε την επακόλουθη αδυναμία των παιδιών για κίνητρα, αξίες, δημιουργικότητα, πολιτικοποίηση. Μέσα από μια επαναλαμβανόμενη διάλεκτο πλήρους βαρεμάρας, στηλίτευε την απόσυρση της νεολαίας για την ίδια τη ζωή, που όμως ήθελε να την μοιράζεται στην Πλατεία.
Με βίαιη αφύπνιση, οι μνημονιακοί 20αρηδες, γέμισαν και πάλι τη Μεγάλη Πλατεία. Την ανατρεπτική. Την αμφίβολη. Αυτή που γέννησε και πάλι την πολιτικοποίηση με θαύματα και εκτρώματα.
Κι ύστερα μπήκαν στη ζωή της νεολαίας οι Πλατείες της πανδημίας. Απαγορευτικές ζώνες μετά ξύλου και φόβου φορτωμένες.
Φτάνουμε στο 2023. Δεν ξέρω τι μπορεί να λένε τα παιδιά μεταξύ τους, όταν συχνάζουν και στη δική μας Πλατεία. Χρωματίζουν πάντως θεαματικά με μαύρο χρώμα το ένα τεταρτημόριό της σε μια εικόνα επιλεκτικής συνευρετικής ορθοστασίας. Μοιάζει με επανάληψη του « Παμ´ Πλατεία», που αποδίδεται στις ακριβώς αντίθετες αιτίες. Αυτές της πραγματικής οικονομικής ένδειας με το ελάχιστο χαρτζιλίκι, της βόλεψης με ένα μπυρόνι και της ομοιογένειας του ανέφικτου. Στους παραδομένους παρατηρητές του youth pass της μιας φοράς το χρόνο, ελπίζω και μάχομαι για να δοθεί η ευκαιρία της πνευματικής και πολιτικής τροφής ώστε να ζωγραφίσουν με τέχνη και χρώμα το ΤετARTημόριο της άχαρης και παράξενης Πλατείας.
