Σκέφτομαι καμιά φορά ότι τα πράγματα εξελίσσονται με δικές τους δυναμικές αλλά ξέρω ότι απλά αυτό είναι μία ανάγκη μου για να μην πάθω κατάθλιψη. Να δικαιολογώ την αδιαφορία, την μη πρόβλεψη των υπευθύνων για την αποφυγή τραγωδιών,την ασχήμια, την βία, τον ωχαδερφισμο, την διαφθορά κάθε μορφής εξουσίας, το ξεπούλημα συνειδησεων και ιδεολογιών και την απάθεια σε όλα αυτά. Τι ζούμε, τι ακούμε, πόσα τραγικά συμβαίνουν γύρω μας, δίπλα μας και δεν αντιδρούμε.
Σκοτώνουν τα κορίτσια μας, άνθρωποι, γυναίκες άντρες και παιδάκια, απελπισμένοι πνίγονται αβοήθητοι από πολιτικές που θεωρούν την ανθρώπινη ζωή καταναλωτικό προϊόν, την τρώνε, την φτύνουν. Φτωχύναμε από φυσικό πλούτο, από αξίες, ενσυναίσθηση, από όμορφους δοτικους ανθρώπους και έλεος.
Μας έφταιξε η καραντίνα, η απομόνωση και η βρωμιά που ξεσκέπασε.
Συμβαίνουν αυτά λέμε και γυρνάμε την πλάτη. Όχι δεν συμβαίνουν αυτά, δεν πρέπει να συμβαίνουν. Τα επιτρέπουμε κι ακόμη χειρότερα τα επιζητάμε. Δεν έχουν δικές τους δυναμικές, τα επιλέγουμε. Κι έχουμε παιδιά και οικογένειες και δεν φοβόμαστε. Τον κόσμο που παραδίδουμε, εμείς τον φτιάξαμε.
Κι έχουμε τρόπο να αλλάξουμε τα πράγματα προς άλλη κατεύθυνση και τον έχουμε πετάξει σε μια παραλία γιατί κάνει και ζέστη, σε καφέ και μπραντς τι καλύτερο να κάνεις Κυριακή!! Κυρίως στον εφησυχασμο, δεν ασχολούμαι, όλοι ίδιοι είναι, εγώ να είμαι καλά να την βγάλω και φέτος…
Δες γύρω σου. Δεν είσαι καλά. Δεν θα την βγάλεις ούτε μέχρι το τέλος του μήνα. Την Κυριακή αξιοποιησε την δύναμη σου, μην αδιαφορήσεις, μην γυρίσεις την πλάτη γιατί απλά έτσι βάζεις πλάτη σε όλα όσα μας έφτασαν εδώ, μόνους στον μικρόκοσμο μας.
Γιούλα Χρυσοβέργη
