H “Διεθνής Σύμβαση για τη ναυτική Έρευνα και Διάσωση” του 1979, η οποία κυρώθηκε από την Ελλάδα δέκα χρόνια! μετά με το ν. 1844/1989 (ΦΕΚ Α’ 100/1989) περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και:
2.1.9. Με τη λήψη πληροφορίας ότι ένα άτομο βρίσκεται σε κίνδυνο στη θάλασσα σε μια περιοχή όπου ένα Μέρος μεριμνά για το συνολικό συντονισμό των επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης, οι υπεύθυνες αρχές του Μέρους αυτού θα λάβουν άμεσα μέτρα για να παράσχουν την καταλληλότερη διαθέσιμη βοήθεια.
Ο ισχυρισμός ότι για να επέμβουν διασωστικές δυνάμεις, ήταν απαραίτητη η έγκριση του καπετάνιου, δεν συνάδει με όσα περιλαμβάνονται στην εν λόγω διεθνή σύμβαση.
