Πολιτική Κουζίνα – Συνταγές επιτυχίας
MENU ΣΤ. Πιάτο ημέρας 3 και σήμερα: «ο Μ….ΑΚΑΣ»
Σε αυτό το άρθρο θα σας παρουσιάσουμε ένα από τα πιο αγαπημένα πιάτα, όχι μόνο της πατρίδας μας αλλά και ολόκληρης της οικουμένης. Αποτελεί παγκοσμίως την πιο γνωστή ελληνική λέξη, αυτή που αρχίζει με “Μ” και τελειώνει σε “ΑΚΑΣ”. Και ναι, καλοί μου φίλοι, σωστά μαντέψατε! Η συνταγή μας είναι ο “μουσακάς”.
Ερίζουν οι ειδικοί για την ονομασία του αγαπημένου αυτού πιάτου. Άλλοι ισχυρίζονται ότι η ονομασία είναι προέλευσης αραβικής κι άλλοι ότι είναι παλαιστινιακής. Αυτά σε ότι αφορά το μουσακά στην απλή, καθημερινή κουζίνα. Στην πολιτική κουζίνα όμως, η λέξη «μουσακάς» αναφέρεται σε αυτά που ονομάζονται παραδοσιακά κόμματα εξουσίας και προκύπτει από τη συντόμευση της έκφρασης «μουσακατεύετε τη ζωή». Γενικότερα ως «μουσακατέματα» ορίζονται τα αποτελέσματα που προκύπτουν από τα λογιών λογιών πολιτικά ανακατέματα, μαγειρέματα και λόγια.
Αν η φασολάδα έχει εδραιωθεί ως «το εθνικό μας πιάτο», τότε οπωσδήποτε ο μουσακάς είναι «το εθνικό τουριστικό μας πιάτο», κάτι σα παγκόσμιο σύμβολο του γαστρονομικού ελληνισμού. Καθώς ο τουρισμός είναι η «βαριά βιομηχανία» μας, ο μουσακάς ως το Νο 1 τουριστικό μας πιάτο, μετατρέπεται ουσιαστικά σε προϊόν βιομηχανικό και προφανώς γι’ αυτό το λόγο είναι ως φαγητό, βαρύ.
Απαραίτητα συστατικά για τον πολιτικό μουσακά:
– Μελιτζάνα λιτότητας τσακώνικη (μικροοικονομικά διεισδυτική και μακροοικονομικά ανελέητη)
– κιμάς λαϊκός (από βόδια, από αρνιά, από γίδια, από γουρούνια ή και ανάμεικτος)
– ντομάτες υποδοχής πολιτικών
– σκόρδο-κρεμμύδι (για προσανατολισμό δεξιά-αριστερά)
-πολιτικό ελεϊνόλαδο ή απλό λάδι διαφθοράς
– μπαχαρικά στοχευμένα (κανέλα, αλατοπίπερο, κ.α)
– μπεσαμέλ δημοσιογραφικής κάλυψης
Παρασκευή:
Στην πολιτική κουζίνα βάζουμε τις μελιτζάνες ολόκληρες σε ένα πινάκιο δικαστηρίου και τη βάση του την τυλίγουμε σε μια κόλλα χαρτί με υπογραφές αδέκαστων δικαστών. Για καλύτερο αποτέλεσμα τοποθετούμε τις μελιτζάνες όρθιες ώστε να καταλήγουν ευκολότερα στον τελικό τους αποδέκτη. Στις περιπτώσεις που το πρόταγμα είναι η κοινωνική πολιτική, τις περιλούζουμε με αρκετό λάδι από το προαναφερόμενο ώστε να γλιστράνε καλύτερα. Αντίθετα, σε περιπτώσεις που το πρόταγμα είναι η φορολογία τις αφήνουμε αλάδωτες για να είναι περισσότερο αποτελεσματική η φορομπηχτική πολιτική.
Για την προετοιμασία του κιμά, ψιλοκόβουμε το σκόρδο και το κρεμμύδι από αριστερά προς τα δεξιά και μαζί με τη ντομάτα υποδοχής τα ανακατεύουμε με τον κιμά με μαεστρικά «”άριστο»” χειρισμό χρησιμοποιώντας κουτάλα διαχειριστή δημοσίων δαπανών ή προμηθειών. Για περισσότερη γεύση αστικών κομμάτων, προσθέτουμε σταδιακά λίγο «από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα» και λίγα σκάνδαλα (ροζ ή/και γαλάζια) ως αλατοπίπερο, ώστε να πετύχουμε ένα ικανοποιητικό debate γεύσεων κι ένα αποτελεσματικό γευστικό διάλογο. Οι επιτελικές «τσαχπινιές» είναι γευστικά αποδεκτές με χρήση ελαφρώς μεγαλύτερων ποσοτήτων των διαφόρων μπαχαρικών, αρκεί αυτό να μην κάνει ολοκληρωτική την αλλαγή του γευστικού καθεστώτος και της κατεστημένης γεύσης του εδέσματος.
Η μεγάλη διαφοροποίηση του μουσακά από άλλα πολιτικά εδέσματα, έγκειται στη χρήση της δημοσιογραφικής μπεσαμέλ. Αυτή η κρέμα έχει τη δυνατότητα να καλύπτει οποιοδήποτε ενοχλητικό, βρώμικο, δύσοσμο και δύσπεπτο χαρακτηριστικό των υπολοίπων πολιτικών συστατικών και καταλοίπων, ενώ λειτουργεί και κατά της δυσανεξίας σε πνιγηρά σφιχτά οικονομικά προγράμματα.
Συστατικά για τη μπεσαμέλ:
– ψευτοπολιτική μπέσα (ή αλλιώς μπαμπεσιά)
– νιάτα βιοπάλης αποβουτυρωμένα
– γάλα από άρμεγμα λαϊκών μαζών
– αλεύρι ανεργίας ψιλοκοσκινισμένο
– κρόκοι από χρυσά αυγά
– τυρί με γαλάζια μούχλα (blue cheese)
Μπεσαμέλ. Εκτέλεση.
Σε μια κατσαρόλα σε σταθερή φωτιά λιώνουμε με μπαμπεσιά νιάτα στη βιοπάλη, προσθέτοντας σταδιακά «πες αλεύρι η ανεργία σε γυρεύει», ενώ ανακατεύουμε διαρκώς το εργατικό δυναμικό μαζί με το γάλα της παραγωγής του, μέχρι να γίνει μια ομοιογενής κι εύκολα διαχειρίσιμη μάζα. Σε περίπτωση που η μάζα αντιστέκεται στο ανακάτεμα, προσθέτουμε κρόκο από χρυσά αυγά για εκφοβισμό και συνεχίζουμε την ανακατωσούρα μέχρι να πάρει λίγο χρώμα από «”ματ μωλωπί». Αφήνουμε τη μάζα να σιγοβράζει και πριν φτάσει στο σημείο του βρασμού της, προσθέτουμε πικάντικα ή ελαφρώς πιπεράτα στοιχεία προσωπικής ζωής διασημοτήτων μαζί με τρίμμα από φρούδες ελπίδες και πασπαλίζουμε με τυρί μπλε μούχλας, ανακατεύοντας μέχρι η κρέμα μας να γίνει εντελώς λεία και ομοιογενής, οπότε και την αφήνουμε κάπως να κρυώσει.
Τέλος, στο πινάκιό μας, καλύπτουμε τις μελιτζάνες με απευθείας ανάθεση του κιμά, χωρίς να αφήσουμε ενδιάμεσα κενά, τα οποία καλύπτουμε με στοχευμένους διορισμούς ή με έκτακτα επιδόματα βραχείας φίμωσης και από πάνω απλώνουμε μεγαλοπρεπώς τη μπεσαμέλ, με τρόπο που να καλύπτονται εντελώς πιθανές συστημικές ατέλειες και τα ξαναβάζουμε όλα μαζί στο ψηστήρι μέχρι η επιφάνεια της μπεσαμέλ να πάρει μια γαλήνια ελαφρά απόχρωση ρομαντικού δειλινού και γεμίσει το σπίτι από καθηλωτικές μυρωδιές εθνικής υπερηφάνειας. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται να σταματήσουμε το ψηστήρι εγκαίρως, πριν αρχίσει το έδεσμά μας να μυρίζει θυμάρι και πριν η επιφάνειά του ροδίσει έντονα και να γίνει σα λάθος χρώματος ουρανός.
Ο πολιτικός μουσακάς τρώγεται με λαιμαργία από το παλιό πολιτικό προσωπικό και τους άριστους τεχνοκράτες του είδους, συνοδευόμενος από οποιαδήποτε πολιτική σαλάτα εποχής με γεύση «μαζί τα φάγαμε» και dressing «χαζοί.., τα φάγαμε», με μουσική υπόκρουση ήχων ξεκοκαλίσματος και ρυθμικού ροκανίσματος, στο ρυθμό του γνωστού άσματος του Δάντη «οι ωραίοι έχουν χρέη και πληρώνουν οι… νοικοκυραίοι».
Ώρα Ελλάδος κρίσιμη. Κάντε όρεξη. 3 και σήμερα…
