ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡ ή ΣΚΕΤΟ 10.
Πολιτική Κουζίνα – Συνταγές επιτυχίας
MENU E. Πιάτο ημέρας 5 και σήμερα: Αμελέτητα καπαμάς
Η λέξη «καπαμάς» πιστεύεται πως έχει τουρκικές ρίζες και ότι προέρχεται από τη λέξη kapamak. Νοείται ως το φαγητό εκείνο που παρασκευάστηκε ως «καπακωμένο» ή «σκεπασμένο». Στην πολιτική κουζίνα όμως θα το ακούσετε να αναφέρεται περισσότερο με τον όρο «καπελωμένο».
Ο καπαμάς είναι τεχνική μαγειρικής που στην παραδοσιακή του μορφή, έχει ως βάση κομμάτια μαλακού κρέατος, κατά προτίμηση βιολογικής παραγωγής, από μέρη του συστήματος αναπαραγωγής του ζώου, με προσθήκη συνοδευτικών υλικών, σε κατσαρόλα, της οποίας κλείνουμε οπωσδήποτε το καπάκι μετά το αρχικό τσιγάρισμα. Αξίζει να αναφερθεί ότι λόγω της υψηλής τιμής του καπνού, στην εποχή μας το τσιγάρισμα έχει αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό με το «άτμισμα» για πιο προσιτό αλλά και πιο υγιεινό αποτέλεσμα, εφόσον έχει αποδειχθεί πλέον επιστημονικά ότι τα φαγητά στον ατμό, είναι πάντοτε υγιεινότερα. Αυτός ο τρόπος παρασκευής ταιριάζει άλλωστε και περισσότερο με εκφάνσεις της ελληνικής φιλοσοφίας (για όσους θυμούνται τη ρήση «όλα είναι ατμός» του λαϊκού φιλόσοφου «Θρασύβουλα», τον οποίο υποδύθηκε ο μεγάλος Θανάσης Βέγγος στην παλιά ελληνική ταινία «ο Ατσίδας»… για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι).
Παραδοσιακά, ο καπαμάς ήταν κατ’ εξοχήν, φαγητό ευκατάστατων. Μετά την οικονομική κατάρρευση που υπέστημεν όμως, όπου η εξοχή έχει γίνει μια πολυτέλεια απλησίαστη, κατέληξε να γίνει φαγητό των πολλών, κυρίως χαμηλοσυνταξιούχων, οπότε και το νέο κύριο βασικό συστατικό του καπαμά, αποτελεί πλέον «αρχήδιατροφής» στο σύνολο των προσιτών διατροφικών συνηθειών αυτής της συμπαθούς τάξης των συμπολιτών μας.
Στο να γίνει αυτό ευρύτερα αντιληπτό, συνέβαλε ιδιαίτερα και η πρόσφατη επί της τηλεοπτικής οθόνης γνωμοδότηση, κυρίου ηλικιωμένου, προφανώς συνταξιούχου, για το πολυδιαφημισμένο καλάθι του νοικοκυριού ή κατά άλλους το καλάθι του νοικοκύρη, ή όπως αναφερόταν μέχρι πριν λίγο καιρό, «το καλάθι της νοικοκυράς». Το καλάθι της νοικοκυράς είναι το ευθύ αποτέλεσμα που προέκυψε από τα λάθη της νοικοκυράς και γενικότερα όλων των νοικοκυραίων, σε ότι αφορά παλαιότερες επιλογές, όπως η επαναλαμβανόμενη ανοχή σε πολιτικά αρτύματα και αμαρτήματα.
Συστατικά:
– Κομμάτια από καλό μαλακό κρέας νεαρού αρσενικού μόσχου (αν μπορεί κανείς να αγοράσει πλέον) ή κατιμάς (που είναι κατ’ ημάς πιο προσιτός στην εποχή μας).
– 3 λαχανικά της αρεσκείας σας (κατά προτίμηση ένα γογγύλι, φύλλα λάχανο και μικρές στρογγυλές πατάτες)
– μοσχοκάρυδο οπωσδήποτε και μπαχαρικά διάφορα
– λίγες προεκλογικές υποσχέσεις για ευημερία και ανάπτυξη
– κρασί ανεξαρτήτως χρώματος (προαιρετικά)
Παρασκευή:
Να διευκρινίσουμε αρχικά, πως η παρασκευή του μπορεί να γίνει όλες τις ημέρες της εβδομάδας. Για να είναι αρκετά μαλακό, επιλέγουμε κρέας μαλακών μορίων αρσενικού μόσχου, το κόβουμε σε ευμεγέθη τεμάχια με σφαιροειδές σχήμα (meat balls), τα βάζουμε στην κατσαρόλα και αναλόγως των γευστικών μας προτιμήσεων, τα καπνίζουμε θεριακλήδικα σε δυνατή φωτιά ή τα ατμίζουμε χαρωπά σε σιγανή φωτιά για 15 λεπτά αφού πρώτα τοποθετήσουμε το καπάκι έτσι ώστε να κλείνει όσο πιο ερμητικά γίνεται, καθώς μέχρι την ολοκλήρωση του μαγειρέματος δεν θα πρέπει να το αφαιρέσουμε ούτε στιγμή από την κατσαρόλα.
Κατά τη διάρκεια των 15 λεπτών, σκεφτόμαστε πως θα καταφέρουμε να τοποθετήσουμε τα λαχανικά στην κατσαρόλα χωρίς να σηκώσουμε καθόλου το καπάκι κι όταν το βρούμε αρχίζουμε σιγά-σιγά να προσθέτουμε τα λαχανικά μας. Παίρνουμε από τα τρία το μακρύτερο, δηλαδή το γογγύλι, το κόβουμε σε ίσες φέτες και το προσθέτουμε ευγενικά με τελετουργικές κινήσεις, μαζί με τα λαχανόφυλλα και τις στρογγυλές πατάτες, ανακατεύοντας πάντα με κλειστό καπάκι, για να πετύχουμε αρκετή συσπείρωση των περιφερειακών γύρω από το κεντρικό συστατικό μας.
Προπαγανδίζουμε το κρέας προσθέτοντας το μοσχοκάρυδο (αφού τα μαλακά μόρια είναι μόσχου) και τα διάφορα μπαχαρικά της αρεσκείας μας, με απαραίτητα το πιπέρι και αλάτι και το αφήνουμε στη φωτιά για μισή ώρα ακόμα. Στο μεταξύ μελετούμε καλά το λογαριασμό της ΔΕΗ ώστε να μη μείνει αυτός αμελέτητος κι εμείς πιαστούμε αδιάβαστοι και πριν τον πρώτο μας λυγμό, σβήνουμε τον πόνο μας με όσο κρασί κρίνουμε ότι χρειάζεται για την περίπτωσή μας. Κατεβάζουμε την κατσαρόλα μας από τη φωτιά και πριν ο καπαμάς κρυώσει τον γαρνίρουμε με τις προεκλογικές υποσχέσεις (για να λυπούνται οι παλιοί και να παθαίνουν οι νέοι).
Αξιοσημείωτο είναι ότι τα αμελέτητα καπαμά εκτός από την πατρίδα μας, είναι δημοφιλή και σε άλλες χώρες, κυρίως στην Ισπανία αλλά και σε άλλες λάτιν περιοχές παγκοσμίως. Στην Ισπανία δε, θεωρείται ως ένα ιδιαίτερα εκλεκτό gourmet πιάτο. Στην Ανδαλουσία θα το βρείτε με το όνομα «τορχίτος» ενώ στην πρωτεύουσα Μαδρίτη με το όνομα «κοχόνες δετόρος». Θα το συναντήσετε κυρίως σε εστιατόρια που βρίσκονται πολύ κοντά σε αρένες όπου διεξάγονται ταυρομαχίες και παραδοσιακά το σερβίρισμά του γίνεται σε λευκό ή σε μαύρο πιάτο. Μετά το τέλος της ταυρομαχίας, ο ταύρος διαμελίζεται και τα αμελέτητά του κόβονται σε ευμεγέθη κομμάτια, μαγειρεύονται αυθημερόν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που περιγράψαμε παραπάνω και σερβίρονται σε άσπρο πιάτο. Η περίπτωση που το σερβίρισμα δε γίνει σε άσπρο πιάτο αλλά σε μαύρο και το βασικό συστατικό δεν είναι σε ευμεγέθη κομμάτια αλλά σε μικρά, είναι για να γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι εκείνη την ημέρα στην ταυρομαχία νικητής βγήκε ο ταύρος.
Ο καπαμάς με τον οποίο ασχοληθήκαμε σήμερα στα πλαίσια της πολιτικής κουζίνας, αποτέλεσε τα τελευταία τέσσερα χρόνια αντικείμενο αυξητικής τάσης προτίμησης καθώς όλο και περισσότεροι καθημερινά πρόσθεταν το συγκεκριμένο έδεσμα στο εβδομαδιαίο τους εδεσματολόγιο.
Αυτή η τάση όμως αναμένεται να αρχίσει να αντιστρέφεται σε…. 5 και σήμερα…
