Πολιτική Κουζίνα – Συνταγές επιτυχίας
MENU Α. Κουτοχορτόπιτα
Ακολουθώντας τη γραμμή της εποχής μας που έχει αλλάξει άρδην από τη σειρά των ηθικών αξιών μας ως και τη σειρά της διατροφικής αλυσίδας, θα επιχειρήσουμε να σας φέρουμε σε επαφή με τον ιδιαίτερο κόσμο της πολιτικής κουζίνας, η οποία περιλαμβάνει από απλά παραδοσιακά μαγειρέματα μέχρι μοντέρνες μεθόδους κοινού ψησίματος του κοινού, με αρκετούς επικρατούντες όρους όπως η «σαλαμοποίηση», το» πιπίλισμα της ίδιας καραμέλας» και την ενσωμάτωση «περίεργων νέων φρούτων» που μπαίνουν κατά καιρούς στην πολιτική και που συχνά πυκνά «τα κάνουνε σαλάτα».
Στην υπέροχη ελληνική μας γλώσσα, που ως γνωστόν είναι ΑΟ (άνευ οστού), αλλά και κόκκαλα τσακίζει, χρησιμοποιούμε τη λέξη «μαγειρεύω» για να περιγράψουμε μονολεκτικά την παρασκευή εδεσμάτων με τη χρήση επιμέρους συστατικών και μείξη τροφίμων (προσοχή, όχι των φυλακών). Κατά άλλους η λέξη «μαγειρεύω» προέρχεται από τις λέξεις «μάγος» και «ιερεύω» και κατά άλλους από τη λέξη «μάσσω» που σημαίνει «ζυμώνω», που παραπέμπει ευθέως και σε διάφορες «ζυμώσεις» που κάνουν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα την πολιτική κουζίνα, η οποία, θέλοντας και μη, είναι μέρος της καθημερινότητάς μας.
Αρχίζοντας από σήμερα, θα σας παρουσιάσουμε μια σειρά από δοκιμασμένες, παραδοσιακές και σύγχρονες συνταγές, όλες επίκαιρες λόγω των επικείμενων εκλογών. Παρότι δεν είναι άγνωστες στο ευρύ κοινό, δε θα τις βρείτε τυπωμένες σε κανένα οδηγό μαγειρικής. Η καταγραφή τους γίνεται πρώτη φορά εδώ, στο dekeleias.gr, ψηφιακά, σα να λέμε με όρους «άυλης συνταγογράφησης», που δε παύουν όμως να αποτελούν μέρος της άυλης πολιτικής και, γιατί όχι και πολιτισμικής κληρονομιάς της πατρίδας μας.
Πιάτο ημέρας 13 και σήμερα: Κουτοχορτόπιτα.
Πρόκειται για παραδοσιακή (έθνικ» ή κατά άλλους εθνικίστικ) πίτα. Έδεσμα ιδανικό για στρατευμένους ψηφοφόρους, κατ’ εξοχήν για αυτούς που με άρρηκτα παγιωμένες εθνικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις, έχουν αναπτύξει παραδοσιακά από απλές δεξιότητες ως και ιδιαίτερες ακροδεξιότητες στην αντιμετώπιση των α-δέξιων αδελφών τους, τους οποίους ιστορικά επικαλούνται ως «αδελφούς», πάντα και μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η αδελφική σχέση που θα τους διέπει θα είναι αντίστοιχη της σχέσης του Κάιν με τον Άβελ. Σπανιότερα θα τη συναντήσετε με το όνομα «αδερφούλης κουτοχορτοφάγος» ή αγγλιστί «other foolish vegan».
Απαραίτητα συστατικά:
ένα μάτσο τηλεοπτικά / ραδιοφωνικά κανάλια
φύλλα δάφνης επιτυχίας (αν δεν έχετε φρέσκα κάνουν και τα παλιά)
5-10 φύλλα, φίλα προσκείμενων εφημερίδων (κατά προτίμηση πρωτοσέλιδα)
λίγο φρέσκο κουτόχορτο
κολοκύθια τούμπανα
τίμιο ιδρώτα εργαζομένου
αγνό παρθένο λάδι απλήρωτης υπερωρίας
αρκετός μαϊντανός για τα κανάλια
μια πρέζα αλάτι, απαραίτητη για τη δημιουργία εθισμού συντήρησης
λίγο κύμινο
Παρασκευή:
Σε ένα τηλεοπτικό πάνελ στρώνουμε προσεκτικά επαινετικά πρωτοσέλιδα εφημερίδων και τα καλύπτουμε με μια στρώση φύλλα δάφνης επιτυχίας. Στη συνέχεια ρίχνουμε το φρέσκο κουτόχορτο που πρώτα το έχουμε βράσει σε τίμιο ιδρώτα εργαζομένου, αφού πρώτα το έχουμε ανακατέψει με το δεξί μας χέρι και με συνεχείς δεξιόστροφες κινήσεις με κολοκύθια τούμπανα, φτιάχνοντας ένα ομοιόμορφο μείγμα. Περιχύνουμε τόσο λάδι απλήρωτων υπερωριών, όσο κρίνουμε ότι χρειάζεται για να γλιστρά ικανοποιητικά. Όσο πιο πολύ βάλουμε, τόσο ευκολότερα καταπίνεται. Προσθέτουμε μια πρέζα αλάτι, για λόγους συντήρησης και για να έχει η πίτα μας τη γνωστή επίγευση την οποία είναι εθισμένος να αποζητά ο μέσος ουρανίσκος. Στο τέλος προσθέτουμε αρκετούς τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς μαϊντανούς, πασπαλίζουμε με τριμμένο κύμινο και ψήνουμε στην θερμοκρασία που απαιτεί το εκάστοτε πολιτικό θερμόμετρο, ανάλογα με την εποχή και τη συγκυρία. Παρακολουθούμε δημοσκοπικά το ψηστήρι και κάνουμε κατάλληλες αναπροσαρμογές και ειδικές ρυθμίσεις στη θερμοκρασία ώστε να πετύχουμε ένα ομοιογενές και εύπεπτο αποτέλεσμα.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι πως όσο περισσότερο κουτόχορτο περιέχει, η πίτα μεγαλώνει τόσο όσο διαρκεί το ψηστήρι, ή τουλάχιστον έτσι γίνεται ευρύτερα πιστευτό. Σερβίρεται καθημερινά, εβδομαδιαία ή το αργότερο κάθε τέσσερα χρόνια. Αποτελεί ιδιαίτερο κομμάτι του λαϊκού προεκλογικού εδεσματολογίου για μια ισορροπημένη διατροφή στη σύγχρονη – και όχι μόνο – εποχή, ώστε να μην αλλάξουν οι ισορροπίες σε σχέση με το ποιος θα φάει πρώτα ποιόν, ιδιαίτερα σε περιόδους έντασης ανταγωνισμού και όξυνσης αλληλοφαγωμάρας. Κατά το λαϊκό μύθο, σερβιρίστηκε ως κύριο πιάτο στο κοινό μυστικό δείπνο κατά το οποίο μαζί τη φάγαμε και με χρυσά κουτάλια.
Παραδοσιακά η παρασκευή της γινόταν σε μικρές ποσότητες σε επίπεδο μικρών κοινωνιών, χωριών ή μικρών κοινοτήτων, στη σύγχρονη όμως εποχή, για τις πολυπληθείς μάζες των αστικών κέντρων, για να έχει επιτυχία, είναι απαραίτητο να παρασκευάζεται σε σύγχρονα εργαστήρια δημοσιογραφίας, από όπου ξεφουρνίζεται και σερβίρεται από εξειδικευμένο προσωπικό.
Για καλύτερα αποτελέσματα συνοδεύεται από μπύρα «Μύθος» και πείθει γρήγορα, τόσο για τα αγνά υλικά της όσο και για τις αγνές προθέσεις του παρασκευαστή της. Τόσο σύντομα, όσο να προφέρεις το τελευταίο της συστατικό, δηλαδή μέχρι να πεις «κύμινο».
Θα επανέλθουμε αύριο με νέες συνταγές. Μη χάσετε τη συνέχεια. Θα χάσετε. 13 και σήμερα…
