Αναρωτιέμαι, αφού στη δική του Α.Ε. (ναι, στη γνωστή μπράντα αναφέρομαι) μας λέει ότι είναι τερατογένεση να μην αποφασίζουν οι λίγοι για το τι θα κάνουν οι πολλοί, γιατί δεν έφτιαξε ένα νόμο και για τις άλλες Α.Ε. που να συμβαίνει το ίδιο;
Οι μικροί μέτοχοι να αποφασίζουν για τους μεγάλους. Καινοτόμο! Πρωτοποριακό! Ρηξικέλευθο! Να μην έχουμε και δυό μέτρα-δυό σταθμά δηλαδή..! Δυό μέτρα, δυό σταθμά κι ο ανέμελος σταθμάρχης – εκτροχιασμένος από καιρό κι αυτός – να αποφεύγει το debate και κάθε ουσιαστική ανοιχτή αντιπαράθεση και να σου κοπανάει κι από πάνω πως προτιμάει τη σύγκριση παρά τη σύγκρουση. Ασ’το βρε αγόρι μου! Τι θες και μιλάς για σύγκρουση και συ τέτοια εποχή; Ακόμα η λήθη στα πλήθη δεν επεβλήθη … και συ ξύνεις πληγές; Μείνε μακριά από αυτά… από μακριά… να συνηθίζεις κιόλας!
Πως λέμε «τηλεδιοίκηση»; Ε.., τι τηλεδιοίκηση, τι ου-τοπικός χειρισμός… αφού για σένανε το ίδιο είναι ντε.
Άσ’το, μη λες τίποτα. Σφύρα ανέμελα. Αφού το’ χεις δουλεμένο καλά το ανέμελο… ρίχ’το καλύτερα στο τραγούδι. Να, εκείνο το παλιό ωραίο τραγουδάκι του σπάνιου Σπανού με τη Μοσχολιού «σ’ένα εξπρές είσαι κι εσύ, κι όλο μαζεύει η γραμμή, όλο τελειώνει». Είκοσι και σήμερα. Στραβάδι… απολύεσαι..!!!
