Την αποκάλυψη της τιμητικής πλακέτας έκανε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στον σύντομο χαιρετισμό του, ο Δημήτρης Κουτσούμπας είπε τα εξής:
“Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, έξω από το νέο γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια για να τιμήσουμε τον Σπύρο Κοντούλη, έναν πραγματικό θρύλο της ΑΕΚ, ένα μέλος του ΕΑΜ, αγωνιστή της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, που βασανίστηκε, διώχθηκε κατά τη διάρκεια της Κατοχής.
Θέλουμε οι νέες γενιές να θυμούνται τον Κοντούλη της ΑΕΚ, τον Γόδα του Ολυμπιακού, τον Μεσσάρη του Παναθηναϊκού και τόσους άλλους ποδοσφαιριστές, αθλητές, αγωνιστές που έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για μεγάλα, για υψηλά ιδανικά … “.
Την εκδήλωση που προηγήθηκε στο 1ο Γυμνάσιο Ν. Φιλαδέλφειας, με ομιλητές τον Θέμη Γκιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, τον Σπύρος Τζόκας, πανεπιστημιακό – συγγραφέα, τον Νάσος Μπράτσος, δημοσιογράφο – συγγραφέα και τον δημοσιογράφος Νίκος Αγγελίδης, άνοιξε ο Νίκος Σερετάκης, στέλεχος του ΚΚΕ και επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας.
Λίγα λόγια για το ποιος ήταν ο Σπύρος Κοντούλης
Υπήρξε υπόδειγμα αγωνιστικότητας και ήθους εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων, συνδέοντας το όνομά του με τη σαρωτική αρμάδα της ΑΕΚ των τελών της δεκαετίας του 30′, που διέκοψε ο ιταλοελληνικός πόλεμος, ενώ πλήρωσε με τη ζωή του ότι βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της αντίστασης, μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ.
Γεννήθηκε στα Βουρλά της Μικράς Ασίας το 1915. Μετά την αντεπίθεση του τουρκικού και την υποχώρηση του ελληνικού στρατού, το καλοκαίρι του 1922, εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στα προσφυγικά της Νίκαιας.
Οι χιλιάδες πρόσφυγες, κατατρεγμένοι από τη γη τους και αγκομαχώντας να σώσουν τα παιδιά τους από τη φρίκη του πολέμου, αγκυροβόλησαν, με κάθε μέσο, στην Ελλάδα. Οι συνθήκες διαβίωσης για την πλειοψηφία τους, ήταν άθλιες. Σχημάτιζαν ατελείωτες ουρές καθημερινά για μισό καρβέλι ψωμί, έμεναν σε αυτοσχέδια παραπήγματα, η ελονοσία και ο τύφος τους καταδίωκε μανιωδώς. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, προσλαμβάνονταν σαν πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, που περισσότερο θύμιζε σκλαβοπάζαρο και αντιμετώπιζαν την περιφρόνηση του κράτους ως «τουρκόσποροι».
Η φλόγα και η οργή που σιγόκαιγε στην ψυχή των προσφύγων αποτυπώθηκε μέσα από τη δημιουργία αθλητικών σωματείων. Η γέννηση της ΑΕΚ εξέφρασε τις αξίες και τους πόθους των ξεριζωμένων, προσέλκυσε από τα πρώτα χρόνια ίδρυσής της πλειάδα αθλητών με προσφυγικές ρίζες. Ένας από αυτούς ήταν και ο Σπύρος Κοντούλης.
Μεγαλώνοντας στη Νίκαια, ο Κοντούλης έκανε τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα στην Άμυνα Πειραιά. Οι εμφανίσεις του ήταν αξιοπρόσεκτες και το 1935, στα 20 του, θα ενωνόταν με τον σύλλογο, που ταίριαζε απόλυτα στην καταγωγή και την ψυχοσύνθεσή του, την ΑΕΚ.
Τη διετία που προηγήθηκε του ξεσπάσματος του πολέμου, ο «δικέφαλος» θα κυριαρχούσε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1939 και 1940, αλλά και το Κύπελλο του 1939.
Ο «μαέστρο» της Ένωσης, Κώστας Νεγρεπόντης, έχτισε μια σπουδαία ομάδα με παίκτες που είχαν γεννηθεί είτε στη Μικρά Ασία, είτε στην Κωνσταντινούπολη. Όλοι πλην ενός, του Κώστα Βασιλείου, που είχε καταγωγή από την Κύπρο.
Δέσποζαν εμβληματικές μορφές, όπως ο «αίλουρος» τερματοφύλακας Χρήστος Ρίμπας, ο απροσπέλαστος αμυντικός Γιώργος Γάσπαρης, ο δεινός σκόρερ Κλεάνθης Μαρόπουλος και, φυσικά, ο Σπύρος Κοντούλης. Ένας μέσος με σπάνια τεχνική κατάρτιση, εξαιρετική ικανότητα στο ένας εναντίον ενός και δυνατό σουτ.
Στην ξέφρενη πορεία των «κιτρινόμαυρων» έβαλε φρένο η επίθεση της Ιταλίας στην Ελλάδα την 28η Οκτωβρίου του 1940. Ο Κοντούλης, χωρίς δεύτερη σκέψη, μετέβη στο αλβανικό Μέτωπο, όπου πολέμησε γενναία. Τραυματίστηκε δυσβάσταχτα στο πόδι, όμως κατόρθωσε να παραμείνει ζωντανός.
Από τον Απρίλη του 1941, τα συρματοπλέγματα της τριπλής κατοχής από Γερμανία, Ιταλία και Βουλγαρία πνίγουν ασφυκτικά τη χώρα. Η κατοχή στην πρωτεύουσα είναι αφόρητη. Εκατοντάδες χιλιάδες οι νεκροί από την πείνα, σκελετωμένα παιδιά σύρονται στα πεζοδρόμια, οι κατακτητές και οι συνεργάτες τους περιφέρονται αλαζονικά στη σκλαβωμένη Αθήνα.
Ο Κοντούλης, μαχητής εντός και εκτός τερέν, παίρνει τη μεγάλη απόφαση να αντιταχθεί, με το όπλο στο χέρι. Οργανώνεται στο ΕΑΜ, βάζει τον δικό του πολύτιμο λίθο ώστε «κάθε βράχος, κάθε ρεματιά, κάθε πόλη σπίτι με σπίτι να γίνει φρούριο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα».
Ο 29χρονος διεθνής ποδοσφαιριστής πιάστηκε στις 24 Απριλίου του 1944, ενώ πήγαινε στη Νίκαια να επισκεφτεί τη μητέρα του. Φυλακίστηκε στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου.
Την Πρωτομαγιά του 1944, ο Κοντούλης αποχαιρετά σιωπηρά τους 200 κομμουνιστές που μεταβιβάζονται από το στρατόπεδο, στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, προκειμένου να εκτελεστούν από τις δυνάμεις κατοχής. Ήξερε πως θα μοιραζόταν την ίδια, προδιαγεγραμμένη πορεία, μαζί τους.
Στις 12 Ιουνίου του 1944, στην προσπάθειά του να αποδράσει από το φορτηγό που τον μετέφερε και εκείνον στο σκοπευτήριο, σκοτώθηκε πισώπλατα και ακαριαία από πυρά των κατοχικών στρατευμάτων.
Ο Σπύρος Κοντούλης, ένας θαυμάσιος ποδοσφαιριστής, που ενσάρκωνε στο μέγιστο τα ιδανικά της ΑΕΚ, είχε χάσει τη ζωή του. Διδάσκοντας αρετές που ξεπερνούν τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, πέρασε στην αιωνιότητα και άξια μνημονεύεται ως πρότυπο αθλητή και αγωνιστή.
πηγή: www.sport-fm.gr
