Δάκρυα στο Άλσος

όντως αιώνιος έφηβος και όντως υπέροχες ερμηνείες…αλλά και πάντα με ευδιάκριτο πολιτικό αποτύπωμα τα τραγούδια του…ταξίδεψε στο ξεκίνημα του το 1974, τραγούδησε για Μπελογιάννη και Τσε Γκεβάρα, τραγούδησε με το κόσμο αντιφασιστικά κομμάτια του Λοίζου… και κάπου εκεί ήταν έκδηλη η συγκίνηση ορισμένων εκ των συνεργατών του ”μεγάλου” που ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο τους…άρον άρον βλέπω τον Άδωνι στην Φιλαδέλφεια για να τους επαναφέρει στην τάξη…και με του απαραίτητους εναγκαλισμούς και την κατάλληλη υποδοχή βεβαίως βεβαίως…