Δεκελείας, ο δικός μας δρόμος, κεντρική αρτηρία της κοινωνικής, οικιστικής και πολιτιστικής μας ενότητας, ζευγαρώνει τις δυο πάλαι ποτέ κοινότητες της Νέας Φιλαδέλφειας και της Νέας Χαλκηδόνας.
Αυτός που φιλοξενεί τα βήματα και αφουγκράζεται τον παλμό των ανθρώπων της πόλης. Μεγάλος δρόμος, κάποτε υποδεχόταν παιδιά που έπαιζαν μήλα και ποδόσφαιρο ενώ οι μανάδες φώναζαν: Μαζευτείτε, περνάει αυτοκίνητο.
Που και που, περνούσαν και τα κάρα με τα άλογα με φρέσκα προϊόντα από τα αμπέλια της γειτονικής Μεταμόρφωσης και τους μπαξέδες του Μενιδίου. Το Σινέ Αρίων στην περιοχή Βλάχου στην βόρεια αρχή του δρόμου.
Στις υφαντουργίες Έσπερος στον βορρά και ´Άτλας στο νότο, κοπίασαν πάμπολλοι συμπολίτες μας.
Στον οικισμό τα Ρώσικα, μέσα στο άλσος, που δωρήθηκε σε παλλινοστούντες μετά την Σοβιετική Επανάσταση, ακούγονταν κουρασμένα τα τραγούδια από το μικρό καπηλειό.
Οι εργατικές κατοικίες, τα νεόκτιστα των Ποντίων, και οι προνομιούχες μονοκατοικίες της Νέας Μαδύτου με τους κήπους απέναντι στο άλσος, έφτιαχναν γειτονιές και παρέες.
Πιο κάτω κατεβαίνοντας δέσποζε το εξοχικό κέντρο Κομπαρσίτα, περίφημο σε όλη την Αθήνα για τους καλλιτέχνες και τους θαμώνες του και δίπλα το Σινέ Νινάκι για τον απλό λαϊκό κόσμο.
Πιο κάτω το Σινέ Άλσος, με το ΚΑΠΗ δίπλα του σήμερα, το οποίο λειτούργησε ως αναψυκτήριο και αργότερα σαν στέκι της νεολαίας την δεκαετία του 80 και δίπλα η δεξαμενή υδροδότησης της πόλης που στέγασε και το Γυμνάσιο. Εκεί φιλοξενήθηκε η Φιλαρμονική και το σώμα των Προσκόπων. Απέναντι, το μνημείο των Μικρασιατών και παρακάτω το Δημαρχείο.
Ενδιάμεσα, η Ζεργκόν, η in Ντισκοτέκ της πόλης την δεκαετία του 80. Οι ταβέρνες Ανανίας και Παπαδάκης λίγο πριν την Πλατεία Πατριάρχου και τα πολυσύχναστα και περίφημα καφενεία Αίγλη και Κρυστάλ, φιλοξενούσαν τους Μικρασιάτες Αεκτζήδες.
Και μετά η κυκλική Πλατεία Πατριάρχου με το μαρμάρινο σιντριβάνι, εστία συνάντησης και κοινωνικής ζωής, με τα περίφημα γαλακτοπωλεία του Κανάκη, του Μήτσου με μασκότ την γάτα, του Τίλλα. Φετίχ παγωτά, γλυκά, φημισμένα σε όλη την Αθήνα. Το Φανάριον, στέκι των μποέμ Αθηναίων και της νεολαίας του 70-80.
Στην Δεκελείας, λειτουργούσε και ο Σύλλογος Νέων με 700 μέλη που υπήρξε ζωντανό κύτταρο της μεταπολιτευτικής περιόδου.
´Εκβους, λεγόταν και το πολυσύχναστο σφαιριστήριο με μόνιμους θαμώνες και περίφημους αγώνες μπιλιάρδου, αλλά και το μικρότερο Hobby στην Χαλκηδόνα, με τα πρώτα ηλεκτρονικά. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το ιδιωτικό σχολείο Αγαλιανού.
Το κοσμικόν κέντρον Σπηλιά για τις απόκρυφες συναντήσεις και το Θεάτρον Ηρώδειον με την πολυτέλεια, τις παραστάσεις και τις εκδηλώσεις που θα ζήλευε κάθε σύγχρονο πολιτιστικό κέντρο, ολοκλήρωνε την διασκέδαση και το σμίξιμο της πόλης.
Στην Δεκελείας λοιπόν, την λεωφόρο της Πρωτομαγιάς, των παρελάσεων, των διαδηλώσεων, του έρωτα και της αντάμωσης, αποτυπώθηκε και συνεχίζει να αποτυπώνεται η ιστορία, η ζωή και η μετεξέλιξη της πόλης μας. Επιβλητικός με τα τεράστια αιωνόβια κυπαρίσσια και τους ευωδιαστούς ευκάλυπτους, δίπλα στον φιλόξενο πεζόδρομο, παράλληλα με το φερέσβιο άλσος, ένωσε την προσφυγιά, έζησε γεγονότα, άκουσε συνθήματα αεκτζίδικα, συνάντησε φίλους, αντάμωσε αγαπημένους, ξεκίνησε αγώνες και ειρηνικά κινήματα, κρέμασε πανώ με πολιτικά και όχι μόνο μηνύματα.
Η αλλοτινή ομορφιά του φωτογραφήθηκε, με τα προσφυγικά σπίτια, τα στέκια και τους ανθρώπους της. Λεωφόρος σήμερα, που διασχίζει την παλιά και τη νεόκτιστη πόλη, η Δεκελείας, πιο ζωντανή και πολυσύχναστη, παραμένει ο άξονας που θα ενώνει για πάντα τους ανθρώπους της Νέας Φιλαδέλφειας και της Νέας Χαλκηδόνας. Τους απογόνους των προσφύγων, τους νεοφερμένους που αγάπησαν την πόλη μας, τους επισκέπτες.
Τον άξονα αυτής της ενότητας, του ιστορικού σεβασμού της πόλης και την αντάμωση με τον κόσμο που περπατάει στους δρόμους της, θα ακολουθήσει και η νέα ιστοσελίδα μας dekeleias.gr.
